من به متد کار در علم بیش از خود علم ارزش قائل هستم. معلومات علمی،اکتشافات، اختراعات، تحقیقات و اطلاعات مختلفی است که بشر روی هم انباشته ودانستن هر یک از این رشته ها شخص را در آن متخصص می نماید. در صورتی که اگر متدی در کار نداشته باشیم و آن را نشناسیم به مانند انباری هستیم که معلومات را در ما انباشته اند، و در غیر این صورت یعنی با داشتن متد صحیح، ما سازنده علم خواهیم بود.
مسلماً بین خالق علم و حامل علم فرق بسیار زیادی است، چنانکه بیشتر دانشمندان حامل علم و افرادی از آنها خالق علم می باشند .
کسی را می توان به انبار علم مانند نمود که مغزش مملو از اطلاعات علمی است که در رشته خودش کسب کرده و یا اطلاعاتی است که در اثر کوشش از رشته های مختلف در مغزش انباشته است. چنین انسانی دارای ارزش متوسطی می باشد؛ زیرا آنچه را کسب نموده، نگهداری می نماید؛ و اما ارزش یک عالم در خلاقیت علمی اوست.
عالمی که خالق علم است، به متد علمی آشناست و آن را به کار برده است. یعنی می شناسد به چه روش بیاموزد و بیندیشد، و با چه زاویه ای مسائل را نگاه کند. زیرا این طرز نگاه و اندیشه است که علم را بوجود می آورد و انسان را از شکل انبارداری معلومات باز می دارد.
یکی از بیماری های بسیار عمیق، مهم و حساسی که بشردچارش می شود، بیماری کتابزدگی است. این بیماری از همه بیماری های دیگر که بعضاً روانی هستند خطرناکتر است، این بیماری را به صورت علمی الیناسیون می نامند . هر کس به میزانی که متد علم و متد اندیشیدن را یاد می گیرد، می تواند عالم وآفریننده باشد.
و بهترین مثال برای کسانی که می دانند اما نمی آفرینند و فقط انبار علم هستند همین آیه قرآن است که میگوید
مثل الذین. کمثل الحمار یحمل اسفارا درست مثال آنها مانند الاغهائی است که بار کتاب دارند
برای جامعه فرق نمی کندکه انسان در حافظه اش بار علم داشته باشد یا بر پشتش بار کتاب
و نیز انسان به میزانی که می اندیشد، انسان است؛ به میزانی که می آفریند، انسان است؛ نه به میزانی که آفریده های دیگران را نشخوار می کند .
علی شریعتی
درباره این سایت